എന്തു പുണ്യം ഞങ്ങള്‍ ചെയ്തു വിഭോ ?
ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന വേനല്‍ ചൂടില്‍-
വറ്റിവരണ്ടുപോയോരാ ജലപ്രതീക്ഷകള്‍.
കാലവര്‍ഷം കനിയുകയില്ലെന്ന്-
കാലേകൂട്ടി പ്രവചിച്ചു വെച്ചു ചിലര്‍
മാരിയും വ്യാധിയും വിതറുമെന്ന്-
ഭീതി നിറച്ചു ചിലര്‍ നേട്ടം കൊയ്യാന്‍.
ഒരിറ്റു നീരിനായ്‌ നാടലഞ്ഞു-
കാല്‍ തളര്‍ന്നു ഞങ്ങള്‍ കുഴഞ്ഞു വീണു.
വറ്റിയ കിണറിലെ അവസാന ഉറവയില്‍
മണ്ണിന്‍ മണമുള്ളോരമൃതം നുകര്‍ന്നു.
നിദ്രകള്‍ വെടിഞ്ഞ് ഞങ്ങള്‍ കാത്തിരുന്നു-
പൈപ്പിന്‍ ചുവട്ടില്‍ ആ പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ.
കാടിറങ്ങിയ വന്യമൃഗങ്ങള്‍തന്‍ ദാഹം-
രോഷമായ് മാറുന്ന കാണാകാഴ്ചകള്‍.
അതികഠിനമാം ചൂട് താങ്ങാനാകാതെ -
ചിറകൊടിഞ്ഞു വീഴുന്ന പക്ഷികള്‍.
എങ്കിലും എന്‍റെ പത്മനാഭോ-
എന്തു പുണ്യം ഞങ്ങള്‍ ചെയ്തു വിഭോ ?
നീണ്ട വേനലിന്‍ തുടക്കത്തില്‍ തന്നെ-
നീരിന്‍റെ വര്‍ഷമായ് അങ്ങ് പെയ്തിറങ്ങി.
അങ്ങയുടെ തിരുനടയില്‍ നിന്നു തന്നെ-
ആ കാരുണ്യ വര്‍ഷം ഞങ്ങള്‍ കണ്ടുണര്‍ന്നു.
നിലവറക്കുള്ളില്‍ അങ്ങ് ഒളിപ്പിച്ച രഹസ്യത്തെ-
അറിയാന്‍ തുനിഞ്ഞതോ ഞങ്ങള്‍ ചെയ്ത പുണ്യം.
No comments:
Post a Comment