വളര്‍ത്തു മൃഗങ്ങളായ നായയും പൂച്ചയും പശുവും മനുഷ്യന്‍റെ സ്നേഹം തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ട് . അത് പ്രകടമാണ് . അവ അത് തിരിച്ചുകൊടുക്കുന്നുമുണ്ട് . എന്നാല്‍ ഒരു വളര്‍ത്തു മൃഗമായി നാം കരുതിപോരുന്ന ആന മനുഷ്യ സ്നേഹം തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടോ ? തിരിച്ചുകൊടുക്കുന്നുണ്ടോ ?
കാലുകളില്‍ ചങ്ങല കൊളുത്ത് ചാര്‍ത്തി വേദനയെന്തെന്നും വിശപ്പെന്തെന്നും നിസ്സഹായതയോടെ അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്ന ഒരു വന്യമൃഗം ഉള്ളില്‍ ഉടലെടുത്ത ഭയത്തില്‍ മനുഷ്യന്‍റെ ആജ്ഞകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ അനുസരണയോടെ നില്‍ക്കുന്നു . ഈ അനുസരണയെ നാം ഓമനപ്പേരിട്ടു വിളിക്കുന്നു .
ആനയുടെ സ്നേഹം എന്നും .
കാലിലിരിക്കുന്ന കാരവടിയില്‍ ഒരു
കൊമ്പന്‍റെ ഭാരം കുറയുന്നുവെങ്കില്‍
കൊടിയ പീഡനം നല്‍കിയ ഒരു ഭൂതകാലം
ഓര്‍മ്മയായ് ഉള്ളില്‍ ഉറങ്ങിക്കിടക്കണം .
ആഡ്യത്വത്തിന്‍റെ അലങ്കാരമായി
തിരുമുറ്റത്തൊരു കൊമ്പനുണ്ടാകണം.
കോവിലില്‍ തേവര്‍ക്കെഴുന്നെള്ളുവാന്‍
ആ തിരുനെറ്റിയില്‍ ഒരു ഇടം തന്നെ വേണം.
അധാര്‍മ്മികമായ ഈ അഹങ്കാരത്തിന്‍റെ മറുപടികള്‍ തന്നെ
ഇന്ന് നാം ഇരന്നുവാങ്ങുന്ന ഓരോ ദുരന്തവും. —
No comments:
Post a Comment